Jeruzalem is een stad van verschillen, waarvan sommigen onoverbrugbaar zijn. De film 'Al Quds Underground - digging for stories' gaat over de verschillende verhalen in de stad.
In het politieke landschap van Jeruzalem, zoeken zowel ingewijden als buitenstaanders naar verborgen verhalen om te delen buiten de grenzen van deze stad in conflict. Wiens verhalen worden verteld, door wie? Wie luistert? De film onthult de diversiteit van de vertellers en luisteraars, en hun individuele motieven en reacties.
Kijk de film zelf en ervaar de verhalen die leven in de stad.
De film 'Al Quds Underground'
Dit jaar ben ik aangesteld als Staatssecretaris van Vrede. Een functie zonder ambtenarenapparaat, secretaresses en kantoor. Maar wel met een beleid, een plan en de vraag aan jou om me hierbij te helpen!
Monday 19 November 2012
Thursday 1 November 2012
In Jerusalem
De komende
twee weken reis ik naar
Israel/Palestina om te werken aan vrede. Ik ben alleen niet van plan dat woord
te noemen. Over vrede kun je eindeloos praten, maar ik zou als
componist en theatermaker iets tastbaars bij willen dragen en concreet resultaat willen bereiken.
Het is niet de eerste keer dat ik naar het Midden-Oosten reis. Eerder maakte ik projecten op de Palestijnse
Westoever, in Syriƫ en Jordaniƫ. Hierbij betrok ik vluchtelingen en locale musici bij
de muziekstukken die een ontmoetingsplaats werden van Arabische en Westerse
cultuur.
Jeruzalem is voor velen het
centrum van de wereld. Heiligdommen staan letterlijk opgestapeld hier. De
messias wordt hier verwacht en het laatste oordeel. Maar ook op politiek gebied
zijn mensen overal ter wereld geobsedeerd met Israel/Palestina en Jeruzalem.
Men heeft het over een Westers front tegen het gevaar van de Islam, of juist
over Israel en de bezetting als de oorzaak van zoveel misverstanden en
verbittering.
Ik zoek niet naar grote
woorden en symbolen. Hier hoop ik te leren wat vredeswerk in de praktijk kan
doen. Er zijn talloze organisaties zoals de VN en het Rode Kruis die hier al
tientallen jaren zitten en met grote budgetten werken, maar zij kunnen niet
veel betekenen voor vrede lijkt het. Ik heb al helemaal geen budget en erg
weinig tijd. Toch denk ik dat het niet onmogelijk is om een paar passen te
zetten richting vrede. Het is een lange weg, maar aan de basis liggen naar mijn
idee twee dingen: vertrouwen en contact. Het vertrouwen van mensen in het feit
dat vrede mogelijk is. En dat als zij iets positiefs veroorzaken, het, hoe
klein het ook is, bijdraagt aan een betere toekomst en anderen kan inspireren.
Contact als voorwaarde voor directe kennis van elkaar en een samenleving waarin
ruimte is voor verschillen. Of er vertrouwen en contact is wil ik niet alleen
bekijken en vragen aan de locale bewoners maar daadwerkelijk stimuleren met
artistieke acties. Welke acties dat zullen zijn kan ik nu nog niet zeggen.
Eerst zal ik kijken, luisteren en leren.
Subscribe to:
Posts (Atom)